ये जवळी घे जवळी प्रिय सखया भगवंता
वेढुनि मज राहसी का दूर दूर आता
रे सुंदर तव तीरी जग हिरवे धुंद उरी
पातेही न गवताचे शोभवि मम माथा
निशिदिनी या नटुनि थटुनि बघ नौका जाति दुरुनि
स्पर्शास्तव आतुर मी दुर्लभ तो हाता
चमचमती लखलखती तव मंदिरी दीप किती
झोपडीत अंधारी वाचु कशी गाथा
