Veyilinre

വെയിലിന്റെ ഒരു തൂവല്‍ മാത്രം മറന്നിട്ട്
വേനല്‍ക്കിനാക്കിളി കൂടൊഴിഞ്ഞു
ഒരു തുള്ളി നീല നിലാവെളിച്ചം തേടി
വാനിന്റെ ഇരുളില്‍ തളര്‍ന്നലഞ്ഞു

(വെയിലിന്റെ)

സന്ധ്യയും നക്ഷത്രരാത്രിയുമാച്ചെറു-
സങ്കടപ്പക്ഷിയെ കൈയൊഴിഞ്ഞു
കാറ്റിന്റെ വാതിലില്‍ മുട്ടിവിളിച്ചപ്പോള്‍
കാണാത്ത ഭാവത്തില്‍ മുഖം തിരിച്ചു

(വെയിലിന്റെ)

ആഞ്ഞിലിക്കൊമ്പത്തെ കുഞ്ഞരിപ്രാവുകള്‍
പിഞ്ചിളം കൊഞ്ചലാല്‍ പരിഹസിച്ചു
നോവും കിനാവുമായ് മെല്ലെയാ രാപ്പാടി
മഞ്ഞുനീര്‍ത്തുള്ളിപോല്‍ മാഞ്ഞുപോയി

(വെയിലിന്റെ)