Maunam svaramaay

മൌനം സ്വരമായ് മൊഴിയായ്
നിന്മിഴിപ്പൂക്കളില്‍ തുടിക്കുന്ന നേരം
അനന്തമാം സുരഭീസുഗന്ധ തരംഗപഥത്തില്‍
അഴകിടും ചിരിയില്‍ നിന്‍ ചിറകടി കേള്‍പ്പൂ ഞാന്‍

തമ്മില്‍ പുല്‍കും നേരം നമ്മില്‍
ആയിരം വീണതന്‍ നാദം
ഓളങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കുന്നു മാല്യങ്ങള്‍ കോര്‍ക്കുന്നു
മീട്ടാത്ത രാഗങ്ങള്‍ നെഞ്ചില്‍ നിറയ്ക്കുന്നു ഞാന്‍

പൊന്നിന്‍ പൂവാം പാദം ചാര്‍ത്തും
കാഞ്ചന നൂപുര മേളം
രോമാഞ്ചമേകുന്നു നിന്മുദ്രകൊണ്ടെന്നെ
രാഗാര്‍ദ്രനാക്കുന്നു എന്നില്‍ നിറഞ്ഞിന്നു നീ