കണ്വകന്യകേ വനജ്യോത്സ്നയായ്
സങ്കല്‍പ്പത്തില്‍ കര്‍ണ്ണികാരത്തേ
ചുറ്റിപ്പടര്‍ന്നു നീ ഏറുമ്പോള്‍
മന്മഥ കഥാരസം നുകരും ദുഷ്യന്തനായ്
മന്മനം മാനിന്‍ പിന്‍പേ
തേര്‍തെളിപ്പീലാ വീണ്ടും
നീരവവനകുളിര്‍ മാലിനീ നദിയില്‍ നീ
നീരാട്ടുകഴിഞ്ഞെത്തും നേരത്തു സഖിമാര്‍നിന്‍
വളര്‍ യൌവ്വനം മരവുരിയാല്‍ മറയ്ക്കുമ്പോള്‍
വലയുന്നല്ലോ മാരശരമേല്‍ക്കയാല്‍ ഞാനും
ചന്ദന മൃദുവല്ലി ശയ്യയില്‍ സുശീതള
മന്ദമാരുതനേറ്റു നീ മരുവുമ്പോള്‍ ചാരേ
സാദരമാരായുന്നു തോഴി
താമരപത്ര താലത്താല്‍ വീശുന്നതു മേനിയില്‍ ഏല്‍ക്കുന്നുവോ?.......
വീശുന്നതുണ്ടോ പ്രിയമാനസേ നീയന്യഥാല്‍
വീണവാദനം തോല്‍ക്കും നാദബിന്ദു ഞാന്‍ കേള്‍ക്കേ
ചക്രവാകമേ രാത്രി വന്നണയുമ്പോള്‍
പിരിഞ്ഞുഗ്രമാം വിരഹത്തിന്‍ ചുടു കണ്ണൂനീര്‍ തൂവീ
ഉഗ്രമാം വിരഹത്തിന്‍ ചുടുകണ്ണുനീര്‍ തൂവി....
