Pulariyaay

പുലരിയായ് നിറമലരിയായ്
പുതുജീവിതമുയരുകയായ്
ഇരുളിലെ കരിയിലകളായ്
വെറുമോര്‍മ്മകള്‍ മറയുകയായ്
കരളിലെ ഇളമാന്‍ കിടാവേ
നുകരുവാന്‍ വരു വീണ്ടുമെന്‍ മധുരാഗം

ഇനിയെന്റെ കാവലാളായ് നീ പോരുമോ
വിരിമാറിലെന്നെന്നും ഇടമേകുമോ
പുല്‍ക്കുടിലിന്നുള്ളിലിരിക്കാം കാവലായ്
നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്തു തലോടിയുറക്കാമോമനേ
ഇനി വിടില്ല ഞാനൊരുനാളിലും

ഒരുസ്വര്‍ഗ്ഗമാകെ വേണം ഇനി വാഴുവാന്‍
ഇരുജന്മമാകമാനം ഒന്നാകുവാന്‍
കാണുമ്പൊഴേ നാണം കണ്ണില്‍ പെയ്തുപോയ്
മിണ്ടുമ്പോഴെ നെഞ്ചില്‍ പൂമഴയൂര്‍ന്നുപോയ്
ഇടമൊരുങ്ങിയെന്‍ മലര്‍ വാടിയില്‍